obstinaat

Vandaag mocht ik naar een workshop op het werk. Heel bijzonder. Het ging vooral om de creativiteit, het zichtbaar maken van knelpunten en problemen, maar het was aan mij niet zo besteed allemaal. Ik heb het gevoel dat ik het stadium van de eierdozen, de wc-rolletjes en de vingerverf nu wel te boven ben. Ik wil best lekker knutselen, ik heb lang genoeg jeugdwerk gedaan, maar dan wel met een stel kinderen. Misschien mag ik daarom vanmiddag mee met het seniorenuitje, alle "senioren" op stap in de bus. Het gaat om de functies niet om de leeftijden, maar ik heb toch wel een beetje het gevoel dat ik mijn rollatortje mee moet nemen. Of ben ik echt gewoon obstinaat vandaag?

terug

Na 8 weken in het verre zuiden is het moeilijk landen. Ik merk dat ik mijn draai gewoon niet kan vinden. Ik heb er moeite mee me op mijn werk te concentreren en de dingen te doen die ik moet doen. Ik doe er ook eigenlijk te lang over. Dit is een rare week met allerlei uitjes en weinig tijd voor regulier werk. Dat helpt ook niet echt.

Ik mis het directe van het werken op het schip. Je bent daar met hele tastbare dingen bezig, je regelt en organiseert en het wordt ook allemaal meteen uitgevoerd. Geen lange overleggen, procedures, rapporten, maar gewoon dingen doen. Af en toe moet je wel achter een computer, iets printen of uitzoeken, maar het is allemaal te overzien. Je kunt ook buiten staan om naar de vogels te kijken, met de mensen op stap, en dingen uitleggen. Het gewone leven valt me veel zwaarder dan ik had verwacht.