rust en onrust

Ik heb er nog steeds moeite mee weer gewoon elke dag braaf mijn werk te doen en weer helemaal mee te draaien in het normale ritme. Mijn werk blijft nog even te veel omdat ik werk voor twee, maar ik kan me er nog steeds niet echt druk om maken. Het is goed voor mijn RSI, ik blijf redelijk ontspannen. Het lukt me over het algemeen wel om de belangrijke dingen af te maken, gelukkig.

Gisteravond ben ik naar een concert geweest van Cristina Branco. Erg mooi. Ze heeft een prachtige stem, vol, zuiver en heel expressief. Ik ben niet een echte fado-fan, maar wat zij maakt is toch wel erg mooi. Ze had vier muzikanten bij zich, die voor de perfecte begeleiding zorgden. Het heeft indruk gemaakt.

functioneren

Vandaag had ik mijn jaarlijkse functioneringsgesprek. Ik vind dat niet altijd even nuttig, moet ik zeggen. Deze keer was het met iemand met wie ik eigenlijk niet zo veel samenwerk, en dat komt de kwaliteit van het gesprek niet ten goede. Ik voel me niet zo tevreden. Het ging allemaal heel goed, maar tegelijk was het ook heel vaag en nietszeggend. Ik heb niets nieuws gehoord, en ik elk geval niet iets waar ik iets aan heb. Dat is dan toch jammer.

Vanavond muziek…

tram

Mijn fiets is kapot, dus ik moest vanochtend met de tram. Eigenlijk niets aan, zeker niet nu het weer zo mooi is. Een heerlijk zonnetje. De tram stond er al toen ik aan kwam lopen, en reed al half weg, maar de bestuurster stopte voor me. Toen ik uitstapte wenste de conducteur iedereen heel gemeend veel arbeidsgenot. Ik werd er vrolijk van.

landen

Ik heb nog steeds moeite met landen. We zijn nu al bijna drie weken terug, al bijna drie weken weer aan het werk, maar ik heb nog steeds moeite mijn hoofd er echt bij te houden. Niet eens zo zeer dat ik met de reis bezig ben, hoewel dat ook zo is, maar er speelt van alles.

De eerste week terug was een drukke week, elke avond aan de telefoon om bij te praten, dingen uitzoeken en alle gewone huishoudelijke karweitjes. Weer even wennen aan het werk, mijn eigen werk weer oppakken en het werk van de collega die ik een tijdje vervang. Dat betekent dat het op het werk druk is en dat ik veel dingen moet uitzoeken.

Thuis ben ik nog bezig met het maken van een reisverslag en met het uitzoeken welke vogels we nu allemaal hebben gezien. Vooral de laatste dagen ging het zo snel dat het niet meer bij te houden was. Het is leuk om zo dingen uit te zoeken en nog een keer te zien.

Intussen gebeurt hier ook al weer van alles. Ik ben naar de Egon Schiele tentoonstelling in het Van Gogh Museum geweest. Ik vind Schiele een bijzonder kunstenaar. Hij raakt me en verontrust me. Zijn tekeningen en schilderijen zijn niet mooi in de conventionele zin, maar wel waar. Ze zijn zowel vervreemdend als herkenbaar. Voor mij weet hij de kwetsbaarheid van mensen vorm te geven op een hele doordringende manier.

Vrijdagavond laat trad Luka Bloom op in de Kleine Komedie. Het was lang geleden dat ik een concert van hem heb bijgewoond, en ik moest even wennen. Dit is een andere Luka dan de Luka die ik kende, door de problemen met zijn arm speelt hij anders gitaar, een deel van de dynamiek is eruit. Daar is wel iets poetisch voor in de plaats gekomen, en hij maakt nu wel hele mooie liedjes en hij blijft vol overgave zingen en spelen, maar soms is het me net iets te belerend. En ik miste gewoon “You Couldn’t Have Come at a Better Time” en “Delirious”.

En intussen is het buiten gewoon lente, zitten de grutto’s en de kieviten op de nesten, en hoor je de jonge pimpelmezen. Wat doe je dan de hele dag binnen? Vanmiddag naar buiten….

frisse lucht

Het wordt voor wegen- en woningbouwend Nederland steeds ingewikkelder om ook daadwerkelijk iets te bouwen. Er zijn heel veel regels, voorwaarden waar je aan moet voldoen, en er wordt veel geklaagd. Je moet rekening houden met geluid, natuur, cultuur, luchtkwaliteit, veiligheid en nog veel meer. Veel plannen lopen vast omdat met een van de aspecten niet voldoende rekening is gehouden. Nu is er de tendens om zoveel mogelijk regels weer af te schaffen of om de inwerkingtreding uit te stellen. Waarom moeten we nu al rekening houden met de slechte luchtkwaliteit? Waarom moeten we nu al rekening houden met allerlei bedreigde diersoorten? Kan dat niet wat meer geleidelijk aan zodat we voorlopig nog lekker door kunnen bouwen?

Niemand schijnt nog na te denken over het waarom van de regels. Waarom zouden we huizen willen bouwen in een gebied waar de lucht ongezond is, waar de veiligheid in het geding is of waar nu al veel herrie is? Waarom willen mensen in zo’n omgeving wonen? Iedereen wil graag ijsvogeltjes en blauwborsten zien, maar we bouwen de gebieden waar die broeden vol. We zitten zo vast in de stroom dat we niet meer nadenken over wat we nou aan het doen zijn.

auto

Ik heb dit weekend voor de eerste keer in meer dan acht jaar weer auto gereden. Toen ik naar Amsterdam verhuisde heb ik mijn auto weggegeven en ook echt daarna niet meer gereden. Hoe langer je dan wacht hoe moeilijker het wordt om weer te beginnen, maar uiteindelijk bleek het helemaal niet zo moeilijk en ging ik gewoon weer verder waar ik was gebleven. Even snel een rondje op een parkeerplaats, daarna de weg op en het ging allemaal heel soepel. Blijkbaar verleer je dat dus niet. Grappig.