landen

Ik heb nog steeds moeite met landen. We zijn nu al bijna drie weken terug, al bijna drie weken weer aan het werk, maar ik heb nog steeds moeite mijn hoofd er echt bij te houden. Niet eens zo zeer dat ik met de reis bezig ben, hoewel dat ook zo is, maar er speelt van alles.

De eerste week terug was een drukke week, elke avond aan de telefoon om bij te praten, dingen uitzoeken en alle gewone huishoudelijke karweitjes. Weer even wennen aan het werk, mijn eigen werk weer oppakken en het werk van de collega die ik een tijdje vervang. Dat betekent dat het op het werk druk is en dat ik veel dingen moet uitzoeken.

Thuis ben ik nog bezig met het maken van een reisverslag en met het uitzoeken welke vogels we nu allemaal hebben gezien. Vooral de laatste dagen ging het zo snel dat het niet meer bij te houden was. Het is leuk om zo dingen uit te zoeken en nog een keer te zien.

Intussen gebeurt hier ook al weer van alles. Ik ben naar de Egon Schiele tentoonstelling in het Van Gogh Museum geweest. Ik vind Schiele een bijzonder kunstenaar. Hij raakt me en verontrust me. Zijn tekeningen en schilderijen zijn niet mooi in de conventionele zin, maar wel waar. Ze zijn zowel vervreemdend als herkenbaar. Voor mij weet hij de kwetsbaarheid van mensen vorm te geven op een hele doordringende manier.

Vrijdagavond laat trad Luka Bloom op in de Kleine Komedie. Het was lang geleden dat ik een concert van hem heb bijgewoond, en ik moest even wennen. Dit is een andere Luka dan de Luka die ik kende, door de problemen met zijn arm speelt hij anders gitaar, een deel van de dynamiek is eruit. Daar is wel iets poetisch voor in de plaats gekomen, en hij maakt nu wel hele mooie liedjes en hij blijft vol overgave zingen en spelen, maar soms is het me net iets te belerend. En ik miste gewoon “You Couldn’t Have Come at a Better Time” en “Delirious”.

En intussen is het buiten gewoon lente, zitten de grutto’s en de kieviten op de nesten, en hoor je de jonge pimpelmezen. Wat doe je dan de hele dag binnen? Vanmiddag naar buiten….