opruimen

Vanmiddag waren mannen in het Vondelpark de herfst aan het opruimen. Alle blaadjes wegblazen in een keurig rijtje op het pad en daarna weghalen. Jammer.

architectuur

Dit was mijn architectuur-weekend. Eerst vrijdagochtend een groep Noren rondgeleid op IJburg. Het wordt nu een echte woonwijk, met een winkelcentrum, de scholen en al veel woningen. Er wordt hard gebouwd overal. Voor de Noren is dan ook alles totaal nieuw en je krijgt ongebruikelijke vragen, nog niet eens zozeer over de techniek, maar over wie nou de straatnamen bedenkt en hoe dat dan allemaal vastgesteld en vastgelegd wordt.

Zondagmiddag naar "Het Schip", sociale woningbouw van bijna 90 jaar geleden. Mooie gebouwen, mooie lijnen, maar vooral heel veel oog voor detail. Het metselwerk kent een enorme variatie, mooie lijnen in de gebouwen, kleurvariatie en beeldhouwwerken. De modelwoning is mooi ingericht, en soms heel herkenbaar. Er zitten grapjes in de architectuur en alles is mooi afgewerkt.



Het zijn de details die het allemaal leuk maken. In het postkantoor is een hokje waar mensen vroeger konden telefoneren. In de raampjes zijn luistervinken verwerkt. En zo hebben veel details ook nog hun eigen verhaal.



En er is blauw....

wiegje

Er stond laatst een man op de magere brug met een wiegje. Hij maakte daar een foto van. Ik denk nog vaak terug aan dat beeld en vraag me af wie hij was en waarom hij daar die foto maakte. Ik wou dat ik even was afgestapt om dat te vragen. Maar misschien is het juist wel veel leuker het niet te weten en er van alles bij te bedenken. Misschien was de reden wel heel banaal en is mijn fantasie veel leuker. Soms zie je iets op straat, een beeld, wat een verhaal oproept. Het is vaak heel vluchtig, maar dat maakt het juist weer spannend. En uiteindelijk zul je nooit de
werkelijkheid weten, maar daar gaat het ook niet om.

frysk

Ik ben geboren en opgegroeid in het westen van het land en had eigenlijk nooit zo'n benul van dat verre noorden. Ik was er weleens geweest maar het was toch wel een beetje buitenland. Nu kom ik vaker in Friesland en vind ik het daar erg mooi. Friesland is toch een beetje een ander land in Nederland met een eigen taal en cultuur. Ik spreek geen Fries, maar kan het nu redelijk goed verstaan. Dat komt voornamelijk door mijn eigen cursus Fries die ik de afgelopen jaren heb gevolgd. Ik luister namelijk vaak naar de liedjes van Piter Wilkens, en dat betekent dat je zo
langzaamaan toch wel wat Fries oppikt. Het duurt soms wel een tijdje, en er zijn liedjes die ik al vaak heb gehoord, maar waarvan ik nu pas zo af en toe weer een stukje meer begrijp. Maar dat maakt niet zoveel uit. Het zijn gewoon leuke, soms grappige en soms hele mooie liedjes.

Ik hou wel van de klank van het Fries, het heeft altijd iets poetisch. Als Nynke Laverman de gedichten van Slauerhoff in het Fries zingt heeft dat ook iets bijzonders. Ik kan het allemaal volgen, maar het is toch niet mijn eigen taal en dat maakt dat ik extra goed moet nadenken over wat ik nu eigenlijk hoor. Het is een beetje net als de teksten voor de Avond van het Liefdeslied. Dat zijn gedichten, en je begrijpt ze niet altijd op het eerste gehoor, maar dat maakt het nou juist interessant. Je moet erbij nadenken.

poëzie en muziek

De Avond van het Liefdeslied heeft mij weer wat nieuwe muziek opgeleverd. Erg leuk om An Pierlé haar eigen taal te horen zingen, bijvoorbeeld. Maar ik was ook onder de indruk van Maarten van Roozendaal en heb intussen zijn eigen cds beluisterd. Mooie verhalen, soms dramatische liedjes. En nu ik nog een keer de dvd bekeek viel me Ellen ten Damme weer op. Een heel mooi liedje met een hele mooie tekst van Ilja Leonard Pfeijffer. Ik weet niet hoe je de teksten van de avond moet omschrijven maar dit is toch wel een mooi gedicht, net als de tekst die An Pierlé zingt. Je kunt de woorden bekijken en beluisteren, je kunt genieten van de klanken, maar je weet toch niet precies wat er nou eigenlijk staat, en dat maakt de liedjes bijzonder. Ik heb het gevoel dat ik zo één voor één de liedjes en de teksten ga ontdekken. Kortom, koopt de Revisor, bekijkt de dvd en leest de teksten!

bootje

Ik zou een dag met een bootje de zee op om vogels te kijken. Nou weet ik wel een beetje hoe dat gaat met een bootje, zee en golven. Dus volgens voorschrift een dag van te voren begonnen met de Primatours. Het helpt wel tegen zeeziekte, maar de bijverschijnselen zijn heftig. Je wordt er enorm duf van en hebt eigenlijk alleen maar zin om te slapen. Je moet dus vooral in beweging blijven om maar niet om te vallen. En je wordt er ook enorm chagrijnig van. Niet leuk voor de mensen om je heen.

Maar goed, opstaan om 4.30 uur, wegrijden vanaf het Stadionplein om 5.30 om rond half 8 aan te komen bij de Neeltje Jans. We varen met een schip waarop normaal hengelaars meegaan om op de Noordzee te vissen. Wij hebben ook "aas" bij ons. Veel witbrood om meeuwen aan te trekken, en "chum", visafval om de vogels naar de boot te lokken. Wij gaan ze niet vangen, we willen ze alleen graag bekijken.



45 vogelaars op een klein bootje, verrekijkers, camera's en veel experts. We krijgen net buitengaats al vogels om de boot. Inderdaad veel meeuwen, ook dwergmeeuwen, die ik eigenlijk nog nooit heb gezien. Mooi. Maar even later ook Jan-van-Genten. Voor mij altijd heel erg de moeite waard. Prachtige vogels. we zien jonge vogels, van enkele maanden tot een paar jaar oud. Ze vliegen mee met de meeuwen en duiken af op het aas dat overboord gaat. Dan komen ook de Jagers, eerst de grote, dan ook de kleine en de middelste. Mooie vogels die op alle mogelijke manieren de andere vogels dwarszitten. Ik zit dan met mijn hoofd toch een klein beetje in het verre zuiden, waar de Jagers het ook de andere vogels niet makkelijk maken. Mooi om te zien.




We varen rond, liggen af en toe stil, en worden af en toe door elkaar geschud door wat grote golven. Een paar mensen zijn dan toch nog zeeziek, maar het valt mee bij mij. Ik moet wel even naar het middendek, omdat het achterop toch wel erg op en neer gaat af en toe, zeker als je door de lens van de camera kijkt, maar ik houd alles binnen. Ik val in de loop van de middag wel even op het achterdek in het zonnetje in slaap. Lang leve de Primatour.

Op de weg terug stoppen we nog even bij Plan Tureluur om naar al die strandlopers te kijken. Grote groepen scholeksters, rosse grutto's, kluten bij een plasje achter de dijk. Mooi in het avondlicht.

opticien

Ik zag het allemaal niet zo scherp meer en wilde maar eens even mijn lenzen laten controleren. Afspraak gemaakt en even langs de opticien. De oude meneer is nu met pensioen en zijn plaats is ingenomen door een jongere meneer. Hij heeft alles gecontroleerd, de sterkte, bolling en wat een opticien ook nog meer mag controleren, maar hij ziet eigenlijk geen problemen. "Heeft u misschien de lenzen verkeer om in?" Nee, dat ook niet. Ja, maar wat zijn nu dan precies de klachten? Tja, het lezen gaat niet meer zo makkelijk, alles wordt tegenwoordig in van die hele kleine lettertjes gedrukt.

De opticien is een zeer charmante meneer. "Tja, hoeveel jaren jong bent u nu?" En meneer kent dezelfde problemen: "Ik ben van ongeveer hetzelfde bouwjaar." Hij is ook eerlijk en raadt mij aan voor een paar euro een leesbrilletje van +1,5 te kopen.
"O, dus ik kan gewoon even langs de Hema gaan."
"Nou, u mag er ook één bij mij kopen hoor".
Dan kan ik wel weer een tijdje vooruit. De komende drie jaar zal het allemaal niet wezenlijk slechter worden.

Dus ik heb bij de Hema maar een leesbrilletje gekocht, een mooie blauwe. Wel even wennen. Maar het werkt wel.

natte wielen

Ik fietste vanochtend in de regen naar mijn werk, echt dikke buien, en toen ik aankwam waren m'n sokken behoorlijk nat. Even later zag ik de lucht echt opentrekken, van een dik grijs wolkendek, naar blauwe lucht met hier en daar nog een wolk in hele korte tijd. Heel mooi. Maar zelfs toen het voor mijn gevoel al helemaal open was bleef het nog regenen. De zon scheen achter de regen.

de Literatuur

Het was een beetje het lange weekend van de literaire festivals. Ik was zaterdag in Rotterdam bij GDMW in de schouwburg. An Pierlé speelde daar, en ik had An al weer een tijdje niet gezien. Een leuk optreden, korter dan de gewone concerten, maar even levendig en twee nieuwe liedjes voor mij. Live in elk geval. "The Days of Pearly
Spencer" kende ik wel maar ik had het haar nog nooit horen spelen. En ze zong "Many Roads", een mooi, simpel liedje van de laatste CD. Dat speelt ze ook nooit echt live en het was leuk dit nu wel te horen.

Aan het begin van de avond leek het wel heel stil te blijven. Er waren weinig mensen in de zaal voor de eerste optredens, maar later werd het drukker. De sfeer was wel leuk, met stoelen alleen langs de randen en in de zaal wat kussens waar mensen op konden zitten.

Gisteravond was de avond van het Nederlandse Liefdeslied in Paradiso. Dichters, zangers en een televisie-opname. Ik vond het erg leuk. Veel bekende namen die nieuwe, en dus veel minder bekende, nummers brachten. Erg leuk om te zien en te horen. Gelukkig zaten de camera's niet heel erg in de weg en was het allemaal goed te volgen. Ik kende (bijna) alle artiesten wel van naam, maar minder goed van stem en muziek. En van de bekenden waren er nog voldoende verrassingen. Ik heb dit jaar Ellen ten Damme twee keer zien optreden, maar dit was compleet anders. Ze zong klein
en ingetogen en heel mooi. Een tekst van Ilja Leonard Pfeijffer heel mooi op muziek gezet. Roos, van Roosbeef, kende ik helemaal niet, maar ze maakte wel indruk. Heel jong, maar een enorme stem en uitstraling op het podium. Ik was ook onder de indruk van Maarten van Roozendaal. Bij hem is het wel makkelijk om in de clichés te vervallen, want hij heeft inderdaad veel weg van Brel, vooral de bouw en de bewegingen. Hij heeft ook de uitstraling, het intense, en het kettingroken. An was de hekkesluiter met een heel leuk liedje en een kinderkoor. Het was een mooie
afsluiting, heel vrolijk.

Ik ben wel benieuwd hoe het er uiteindelijk op televisie uit zal zien.