beeldverhaal 2

Ik fiets naar mijn werk en ergens middenop een riooldeksel staat een eenzaam kinderschoentje. Hoe komt dat daar nou weer terecht?

ziekenhuis

Soms lukt het je een situatie van buitenaf te bekijken en soms overkomt het je. Het gebeurde me zondagmiddag, op bezoek in het ziekenhuis. We waren op bezoek bij mijn tante, maar die had teveel bezoek, dus of we elkaar wat af konden wisselen. Geen probleem. Dus in plaats van op de gang te gaan zitten wachten even op zoek naar iemand die nooit bezoek kreeg. Dat is niet zo moeilijk in zo'n groot ziekenhuis, er zijn veel mensen die weinig of geen bezoek krijgen.

We kwamen terecht in een kamertje bij een meneer die wat overrompeld leek door die twee mensen aan zijn bed. Wie waren dat nou weer, en wat kwamen ze doen? Het is waarschijnlijk niet zo gebruikelijk zomaar bij iemand op bezoek te gaan. Het werd dan ook een vreemd gesprek. Ik had de hele tijd wel het gevoel of ik van buitenaf het kamertje in keek en er niet echt was. Ik zag alleen die wat verbaasde man met zijn vage bezoekers in een wit en kaal ziekenhuiskamertje.

natte voeten

Gisteravond was ik bij een lezing over vogels. De lezing zelf was leuk, veel mooie plaatjes van Nederlandse vogels. De reis ernaartoe en terug naar huis verliep niet helemaal zonder problemen. Op de heenweg regende het. Toen ik mijn voordeur uitstapte leek het mee te vallen, maar al snel was ik heel nat. Natte sokken, natte schoenen, natte knieën onder mijn regenbroek, natte schouders onder mijn regenjas. En hele natte haren en een hele natte bril. Dat fietst niet heel fijn, als je niet weet waar je naartoe gaat. En het voelt ook wat nattig, twee uur op je stoeltje.

Toen de lezing was afgelopen wilde ik naar huis, en hoera, het was droog. Helaas had de beheerder van het park waar de lezing werd gehouden niet zo goed opgelet en had hij vast de hekken dichtgedaan zodat we er niet uit konden. Het duurde wel even voor ik uiteindelijk ook echt naar huis kon fietsen. Je moet er wat voor over hebben om mooie vogels te zien...

weg

De Dixi is weg van de Nieuwe Prinsengracht, maar de mannen zijn nog steeds aan het werk. Gaat hier iets niet goed?

Sommige dingen wil je gewoon niet weten.

van dwergoeistiti's

We hebben ooit ons buurmeisje meegenomen naar Naturalis. Ze was toen een jaar of tien. Ik weet niet meer waarom, maar op een bepaald moment ging het gesprek over de Dwergoeistiti. Ik had daar nog nooit van gehoord, maar zij praatte erover of ze die dagelijks tegenkwam. We zaten in de trein met een ons verder onbekende vrouw, en we
daagden ons buurmeisje uit aan haar te vragen of zij weleens had gehoord van een Dwergoeistiti. En heel toevallig had die mevrouw daar wel van gehoord, ja. Volgens mij de enige persoon in die hele trein, maar het was wel erg grappig.



Gisteren in Artis zag ik er een paar live, echte Dwergoeistities. Het kleinste aapje, en inderdaad superklein, ze zijn nog geen 20 cm lang en wegen maar ongeveer een ons. Maar wel met hele intelligente oogjes, die mij goed in de gaten hielden. Heel mooi.

Het was voor mij ook een beetje vogeldag daar gisteren. Ik heb de pelikanen mooi kunnen zien. Ik had me nooit gerealiseerd hoe mooi gekleurd die zijn, vooral de snavels.



En de Kookaburra was net gevoerd. Hij bleef een hele tijd met zijn prooi zitten en keek een beetje rond. Hij heeft wel een venijnige blik in zijn ogen.



En wat altijd grappig is zijn de wilde vogels die goed gebruik maken van alles wat de dierentuin te bieden heeft. In het vogelhuis zitten volop mussen in de hokken van de tropische vogels, vooral net na het voeren. Alleen zitten ze dan weer niet bij de incasterns, die visjes eten. Als de vogels buiten, de pelikanen en aalscholvers
bijvoorbeeld, worden gevoerd zit het daar ook weer vol met meeuwen en reigers die een visje meepikken. Deze reiger zat boven mij in de boom. Hij kon mij van bovenaf mooi in de gaten houden met zijn ogen naar beneden gedraaid. Het laatste beeld dat sommige vissen en kikkers ooit zullen zien...



En dan nog een mooi, jong beverratje. Deze dieren zijn enorm vlug in het water, heel grappig om te zien, maar deze kleine was nog wel heel erg licht.

Babel

Ik ben een groot fan van Alex Jennings, een fantastische maar zwaar ondergewaardeerde Engelse acteur. Ik zag zijn naam terug in de lijst van acteurs die meededen aan de film "Babel", dus ik ben daarnaartoe gegaan. Helaas, Jennings is slechts een paar seconden te zien, in een drukke scene, en zegt geen woord. Eigenlijk meer figurant dan acteur, heel jammer. Dat lot was trouwens ook andere geweldige Engelse acteurs als Harriet Walter en Michael Maloney beschoren. Het waren toch wel vooral Brad Pitt en Cate Blanchett. Maar goed, dit is eigenlijk mijn enige
klacht over de film.

Ik had de recensies al gelezen, en het idee gekregen dat deze film sowieso de moeite waard zou zijn, en dat was hij ook. Een mooi verhaal, of eigenlijk vier verhalen die door elkaar heen lopen, spelend op vier plekken, met vier sets personages. Een Mexicaanse vrouw die illegaal in Amerika voor twee jonge kinderen zorgt en die de bruiloft van haar zoon in Mexico bijwoont. Een Amerikaans stel, de ouders van de kinderen, op vakantie in Marokko. Twee Marokkaanse jongetjes die spelen met een geweer en de Amerikaanse vrouw verwonden. En dan nog het Japanse tienermeisje en haar vader. De verhalen hebben allemaal met elkaar te maken, al is de draad soms dun. Maar het zijn allemaal mooie en meeslepende verhalen, mooi gespeeld en gefilmd. Het is een film waar je bij moet opletten, maar die ook je aandacht vasthoudt. Er gebeurt veel, maar niets is overbodig. De regisseur speelt met de tijd en met de
mensen en de locaties, maar dat doet hij knap en het klopt.

wat mij alleen verbaasde was de kogel waar het verhaal mee begint. Volgens mij kwam die van de verkeerde kant. Of heb ik toch even niet op zitten letten?

Alleen wel jammer, bij de ingang van de bioscoop stond een bordje dat je je voor films voor boven de 16 moest legitimeren. Ik was heel benieuwd, maar werd zwaar teleurgesteld. Ik hoefde mijn rijbewijs niet te laten zien.

beeldverhaal

Weer zo'n beeld waar je het verhaal bij wilt bedenken. Middendoor de Leidsestraat op een grijze, natte dag met veel treurige gezichten ineens een meisje dat een enorme bos bloemen en twee flessen champagne omarmt. Ze heeft een grote glimlach op haar gezicht en stapt resoluut door. Ik word er helemaal vrolijk van, en ben benieuwd waar ze naartoe gaat.

IJsland

Ik las op de site van de Volkskrant dat de boekingen van toeristen voor IJsland met 25% zijn gedaald sinds IJsland de jacht op vinvissen weer is gestart. Geweldig. Volgens mij de enige manier om echt iets te bereiken.

Dixi

Sinds ik Roos heb horen zingen over Dixi-wctjes zie ik ze overal staan. Ik kijk of het ook echt een Dixi is, maar weet nu dat dat niet zo eenvoudig is. Je hebt ook de merkloze eco-toiletten. En ik zag er laatst één waar gewoon "wc-tje" op stond. De echte Dixi's zijn niet echt in de meerderheid, maar er staat één echte Dixi bij de wegwerkzaamheden op de Nieuwe Prinsengracht. Daar vlakbij staat dan weer een ander merk, en dan zie je pas echt hoe een Dixi zich onderscheidt. Net iets anders gevormd, blauw in plaats van turquoise, een klasse apart. Toch leuk...