Cohen

Er klinkt weer veel Leonard Cohen in dit huis. Ook weer zo'n naam en stem waar je steeds weer naar terug kunt gaan. Je herkent alles, maar je hoort ook steeds weer nieuwe dingen. En wat je lang niet gehoord hebt kan ineens weer heel fris klinken. Vroeger vond ik Leonard Cohen niet zo spannend, te deprimerend en eentonig, maar als je het eenmaal kent is het niet allemaal zo somber en zeker niet eentonig. Sommige liedjes zitten vaak in mijn hoofd. Zijn muziek is wel anders, en dat maakt het steeds weer interessant. Hij past niet in een stroming of periode, hij is gewoon altijd een beetje zijn eigen weg gegaan.

Ongeveer 10 jaar geleden was ik op vakantie in Griekenland en was toen ook op Hydra waar Cohen jaren heeft gewoond met Marianne. Hydra is een mooi eiland, vrij klein, geen auto's, veel blauw en wit zoals je van een Grieks eiland verwacht. Het was nog vrij vroeg in het jaar, begin april, en onze Griekenlandvakantie was anders gelopen dan we hadden verwacht. We hadden geskied ten noorden van Thessaloniki, waren door de kou en de mist verjaagd van de Olympus, maar hadden goed weer in Meteora waar we wel konden wandelen. Stromende regen in Delphi, maar uiteindelijk heerlijk zon op Hydra. Het Griekenland uit de folders. Op zoek naar het huisje van Cohen, en het was niet makkelijk te vinden. Lang niet iedereen kende de naam, en dan nog wisten de meeste mensen niet waar het huisje was. Uiteindelijk was er een vrouw die ons kon helpen en de goede kant op stuurde. We maakten kennis met de vrouw die al jaren voor het huis zorgde, zij wees het ons aan, en zei dat de we de volgende ochtend wel even in de tuin mochten kijken.

De volgende ochtend gingen we terug, en ze liet ons behalve de tuin ook een deel van het huis zien. Een mooi klein huis, weinig meubilair, maar wel licht en sfeervol. Ik heb het kleine kamertje gezien waarvan de foto op de hoes van "Songs From a Room staat. Het zag er nu wel iets anders uit, met een verwaarloosde gitaar aan de muur en zonder Marianne. Wat bijzonder was waren de boeken die er stonden, de fotootjes aan de muur en het hobbelpaard van de zoon van Cohen. De persoonlijke dingen die er nog steeds stonden, hoewel Cohen zelf er al jaren niet meer kwam. Het huis ademde een goede sfeer uit, rustig. In de tuin stonden citroenbomen, en de vrouw die ons rondleidde plukte er één en nam er een hap uit, zo gaat dat blijkbaar daar. Ze gaf ons ook citroenen, maar die hebben we meegenomen. We hebben ze nog steeds, ze zijn helemaal verdroogd, maar wel bijzonder. Citroenen uit de tuin van Leonard Cohen.