Ik ben ambtenaar. Ik heb me daar lang tegen verzet, maar ik ben het wel. Ik ben ook zo iemand die vooral papieren schuift, die bezig is met procedures en processen, met aansturing, overleg en terugkoppeling, met planningen en rapportages. Ik ben er ook heel bedreven in, het is mijn taak om de dingen te structureren en dat past wel bij mijn ordenende instelling. Bij mijn overgeorganiseerdheid.
Het is wel grappig dat in het westen veel mensen werken in grote clubs, bedrijven, overheden en andere organisaties, en dat weer veel van die mensen bezig zijn met dingen die niet tastbaar zijn. Cijfers, rapportages en managementinformatie. Hoe groter de club, hoe meer er moet worden geregeld en afgesproken en hoe meer mensen zich daar weer mee moeten gaan bezighouden. Uiteindelijk zijn er dan steeds minder mensen die de dingen doen waar het nu echt om gaat. Ik heb vaak het gevoel dat ik ver af sta van de inhoud en van de realiteit van mijn werk, en vooral bezig ben met abstracties.
Als ik politici hoor praten over het terugdringen van de bureaucratie denk ik soms dat dat wel een beetje makkelijk gaat allemaal, het is een populair idee om snel geld te besparen. Mensen hebben vaak de indruk dat ambtenaren niets doen, maar zo eenvoudig is het niet. Het papieren schuiven heeft meer te maken met grote, logge organisaties, niet zozeer met het verschil tussen overheid en bedrijfsleven. Ik ken mensen die werken bij grote bedrijven en die precies hetzelfde meemaken. En zolang er nog zoveel geregeld en georganiseerd wordt om maar van alles en nog wat te kunnen garanderen zal het wel zo blijven. We bedenken regeltjes en hebben vervolgens heel veel menskracht nodig om die regeltjes ook uit te voeren.
Na zo'n weekend op het vogelfestival realiseer ik me weer echt dat je ook heel andere dingen met je tijd kunt doen, die misschien veel zinvoller zijn, en die je veel meer met allebei je voeten op de grond houden. En die je bovendien veel gelukkiger maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten