Ik was dit weekend op het vogelfestival in de Oostvaardersplassen. Twee dagen tussen vogelaars van allerlei pluimage. Sommigen weten zo ongeveer alles, veel mensen weten vrij veel, en er zijn ook mensen die vooral geïnteresseerd zijn in de vogels in de tuin. Die variatie maakt het wel leuk. Iedereen heeft zo zijn reden om naar het festival te komen.
Dit was voor mij de derde keer op een stand op het festival en dat betekent dat je ook wat mensen gaat kennen en herkennen, en dan merk je ook weer dat het een kleine wereld is. Zoals het Antarctica-wereldje ook klein is. Vogelfotografen,
vrijwilligers, reisorganisaties en boekverkopers, je komt elkaar steeds weer tegen.
Maar je ontmoet ook altijd wel weer leuke nieuwe mensen. Bij ons op de camping stonden twee Engelse kunstenaars, die allebei mooie dingen maken. Eén van hen heeft ook een aantal Antarctica-reizen gedaan en heeft een voorkeur voor zeevogels. De
andere ook, maar die kan vanwege zeeziekte alleen vanaf het land zeevogels observeren. De Antarctica-man, John Gale, had mooie schilderijen en tekeningen, heel sfeervol en mooie kleuren. Ze spraken me ook aan omdat ik de beelden herkende.
Je krijgt allerlei mensen aan je tafel. Sommigen kijken geïnteresseerd even rond, anderen zien al snel dat dit niet iets is wat zij interessant vinden en die lopen snel door. En als je in gesprek raakt horen sommigen je beleefd aan, anderen stellen
belangstellende vragen en weer anderen gaan met je in discussie. Voor je het weet ben je bezig met overbevolking, overbevissing en de problematiek van de consumptiemaatschappij. Het houdt je wel scherp.
Opvallend is dat veel mensen (oog)contact vermijden, bijvoorbeeld door volkomen langs je heen te kijken. Dat is wel intrigerend. Ik wil mensen niets aansmeren, wel informatie geven over de campagne of gewoon wat dingen toelichten. Veel mensen willen wel graag alles bekijken, maar zich nergens toe verplicht voelen. Ik paste een tijdje op de stand van iemand anders en zat daar midden tussen de lijsten en de foto's, maar veel mensen kijken echt dwars door je heen. Heel grappig.
Het was wonder boven wonder redelijk droog. Twee buien, maar dan ook wel meteen dikke buien op zondagmiddag. We stonden wel in een tent, maar het water stroomde over de vloer hard naar binnen. Het was toen wel even heel druk in de tent....
Vandaag kwamen de buien ook weer dik uit de hemel. Van achter mijn bureau zag ik af en toe watergordijnen uit het raam, en de wind blies dat soms ook nog bijna horizontaal. Er stond een laag water op het platte dak waar ik recht op kijk en daar
zag ik echt golven ontstaan, op het dak, maar ook over de dakrand. Het zijn dan echt dikke buien die over komen, je ziet de dikke grijze wok die ook weer direct door de wind wordt voortgestuwd, en daarachter zie je weer de blauwe lucht aankomen, de
zon en de Hollandse witte wolken. Als je dus net in zo'n bui zit ben je echt door en door nat. Het is mij vandaag gelukt twee keer droog over te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten