MP3-speler

Sinds kort heb ik ook een mp3-speler. Ik had er lang over nagedacht, besloten dat ik er toch wel graag één wilde hebben en kreeg toen een veel mooiere nog voor mijn verjaardag. Ik ben er heel blij mee. Het is wel een beetje een vreemd ding. Ik wilde wel een muziekspelertje om bijvoorbeeld in huis op andere plekken dan de woonkamer naar mijn eigen muziek te kunnen luisteren, of als ik langere tijd in de trein zit. Dat zal niet heel vaak zijn, maar soms is het toch wel leuk.

Vorige week had ik hem even aangezet toen ik door de stad liep en dat vond ik eigenlijk heel bizar. Normaal loop je door de stad en hoor je ook de geluiden van de stad. De mensen, de auto's, de trams, flarden muziek uit winkels en daardoor voel je je deel van de stad. Nu was ik in twee werelden tegelijk. Ik liep door de stad, maar tegelijk was daar de muziek die weer op een heel andere manier mijn aandacht vroeg en dat vond ik heel vermoeiend en het maakte ook eenzaam. Alsof je in een wereld liep waar je geen deel van uitmaakte. Soms is het juist leuk om het leven om je heen te horen, of om door het park te lopen of te fietsen of op de begraafplaats te zitten en haast niets te horen. De vogels, het ruisen van de bomen en het vallen van de regen.

Het is een beetje als in de auto zitten. Ik heb altijd het gevoel dat je in een auto, zeker als je alleen in een auto zit, geïsoleerd bent van de wereld. Je hebt geen contact met wat er in de wereld om je heen gebeurt, of je ervaring is eigenlijk eendimensionaal. Je kunt dingen zien, misschien ook wel iets horen, maar je voelt de wind niet, je ruikt niets en er zit altijd een wand tussen jou en wat er om je heen gebeurt. Dat gevoel had ik ook met de mp3-speler.

Andersom geldt het eigenlijk ook. Ik heb op mijn speler muziek gezet waar ik heel graag naar luister, de dingen die ik mooi vind en als ik rondloop kan ik de muziek niet de aandacht geven die ik zou willen. Ik kan wel thuis zitten, of iets doen, en tegelijk naar muziek luisteren, maar buiten zijn er te veel andere indrukken en kan ik het allemaal niet meer opnemen.

Ik moet wel zeggen dat ik vrijdagmiddag in de trein blij was met mijn muziekspeler. De mensen naast mij waren in een zeer druk en ook wel intrigerend gesprek verwikkeld, maar ik had al mijn aandacht nodig om iets te lezen. De muziek heeft me toen aardig vooruit geholpen. Dus soms is het wel heel leuk.

Trouwens, dat gesprek in de trein was ook wel heel erg intrigerend. Een moeder en een zoon die allebei hun eigen gesprek voerden met elkaar, maar eigenlijk helemaal niet met elkaar praatten. Je kunt dus ook los van de wereld om je heen staan als je helemaal geen muziek op je oren hebt.