luchten

Ik werk tegenwoordig op de vierde verdieping van een kantoorgebouw ergens in de binnenstad van Amsterdam. Ik heb aardig uitzicht vanaf mijn werkplek, het landschap is steeds weer anders. Ik kijk uit op de achterkant van woningen, de oude Amsterdamse binnentuinen met veel groen, de witte balkonhekjes aan de achterkant van de woningen. Heel Amsterdams en leuk om te zien. Ik kijk direct op een plat dak, dat de afgelopen dagen af en toe bedekt was met een aardige laag water. Nu het weer even droog is zijn er mannen aan het werk, en is het er af en toe aardig druk.Boven de huizen de kauwtjes en de duiven, soms de meeuwen en in de zomer de gierzwaluwen. Af en toe vliegen er eenden, aalscholvers, reigers of zelfs een enkele ooievaar voorbij. Ik kan me herinneren dat ik een paar jaar geleden op een hogere verdieping in een vergadering zat met een mede-vogelaar toen een ooievaar op niet al te grote afstand voorbij vloog. We keken elkaar aan en vervolgens werd de hele vergadering ontregeld. Hij was de voorzitter). In de verte zie je de daken van beeldbepalende gebouwen als Carré, de bank aan de Vijzelstraat en het paleis op de Dam.

De afgelopen dagen was de lucht vol van andere dingen, wolken, regen en andere nattigheid. Af en toe een strak-blauwe lucht, dan weer wat witte wolkjes ervoor en op andere momenten donkergrijs, bijna zwart zelfs. Het waaide ook af en toe stevig
waardoor de wolken met een enorme snelheid over dreven. Er komen altijd veel associaties in mij op als ik kijk naar de luchten. Soms hoor je in je achterhoofd de begintune van de Simpsons als je zo'n mooi blauw-wit wolkenluchtje ziet. Maar nog
vaker hoor ik een gedicht van R.S. Thomas, een dichter uit Wales die dit prachtig heeft verwoord in "The view from the Window":

Like a painting it is set before one,
But less brittle, ageless ; these colours
Are renewed daily with variations
Of light and distance that no painter
Achieves or suggests. Then there is movement,
Change, as slowly the cloud bruises
Are healed by sunlight, or snow caps
A black mood ; but gold at evening
To cheer the heart. All through history
The great brush has not rested,
Nor the paint dried ; yet what eye,
Looking coolly, or, as we now,
Through the tears' lenses, ever saw
This work and it was not finished ?

Terwijl ik dit schrijf wordt de lucht van heel blauw toch alweer voornamelijk wit, een echte Hollandse wolkenlucht met mooi licht en hele mooie, ronde lijnen. Of ik het straks droog naar huis haal weet ik niet, maar het is wel mooi zo.