Na een druk weekend moet je altijd weer even landen. Ik was in Brussel om An te zien. Mooi concert, deze keer met strijkers en achtergrondzangeressen in het Koninklijk Circus, een groot theater. Het was een erg mooi concert, weer anders dan de vorige keer, maar An was levendig als altijd. Een bijna volle zaal en een zeer enthousiast publiek. Ze eindigde met "Paris", heel leuk om dat een keer live te horen. En de strijkers speelden mooi, het was nu af en toe een echt live jetset-geluid.
De CD is nu ook uit, dus daar ook nog even naar op zoek, en gevonden. Ik vind hem erg mooi geworden. Haar teksten zijn niet zo eenduidig maar wel vaak heel poëtisch en sommige zinnen blijven steeds hangen in mijn hoofd. Het zijn vaak dezelfde stukjes waar ik op terugkom, maar toch ook wel andere. Dat is leuk. Er zijn ook verrassende stukken in de muziek en ook weer dingen die blijven hangen. Ik hoor toch nog steeds elke keer iets nieuws.
Ook in Brussel een tentoonstelling van Munch en Rops. Ik hou wel van Munch, zijn thematiek en de manier waarop hij die vormgeeft. Nu een zaal vol tekeningen van de man, ook dingen die ik nog niet had gezien. Ik was weer onder de indruk. De tentoonstelling is in het Charlier museum, een klein museum, een oud woonhuis, met grote kamers, mooi gemeubileerd. Ik hou wel van die oude, statige huizen en het is grappig om na te denken over hoe mensen daar vroeger woonden. Voor mij zijn het altijd de associaties met allerlei boeken die ik heb gelezen, de 19e en vroeg 20e eeuwse romans. Het maakt het beeld completer. Het is een beetje levende geschiedenis. Het grappige is dat voor mij Munch een beetje tijdloos is. In mijn gedachten is hij een 19e eeuwse schilder, zijn werk is volledig van deze tijd, maar hij leefde en werkte voornamelijk in de eerste helft van de 20e eeuw. Het is ook de donkere traditie van Ibsen die ik met Munch associeer, het donkere, winterse, noordelijke. Het is ook wat me aanspreekt in het werk van allebei.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten