de lift

Er was gisteren een grote stroomstoring in Amsterdam en ik zat natuurlijk net in de lift. Het is toch wel een beetje vreemd als je op weg naar een afspraak denkt gewoon beneden uit te stappen, maar in plaats daarvan ineens met een schok stil komt te hangen en vervolgens alle lichten uitgaan. Het was een redelijk grote lift en we waren er met drie mensen in. Ik was niet alleen, maar de lift was gelukkig ook niet helemaal vol. Het was wel in een vrij groot, druk gebouw, dus ik was er verder vrij rustig onder. In zo'n gebouw word je wel gehoord, dus je bent snel genoeg weer uit die lift. Maar goed, je moet dan op een alarmknopje drukken, waarop een ingeblikte juffrouw je uitlegt dat je melding is ontvangen en geregistreerd, en dat er contact met je wordt opgenomen. Klinkt heel geruststellend, totdat dezelfde juffrouw drie minuten later met exact hetzelfde bericht komt. Op zo'n moment doet je telefoon het ook niet, dus daar heb je niets aan. De twee heren met wie ik in de lift stond bleven ook heel rustig, en één van hen bleek ook heel praktisch. Hij realiseerd zich vrij snel dat hij geluid hoorde bij de deuren, dus dat we waarschijnlijk op verdiepingshoogte waren blijven hangen. Toen hij de deuren open probeerde te duwen lukte dat ook. We hingen zo'n 50 centimeter onder de derde verdieping en konden dus gewoon uitstappen. De rest van de tocht naar beneden hebben we via de trap gedaan. Buiten bleek het inderdaad om een grote stroomstoring te gaan, dus bij aankomst in het andere gebouw moest ik weer via de trap naar boven. Hier gelukkig maar 5 en geen 8 etages. Zo'n 45 minuten later deed alles het wel weer en eenmaal terug in mijn gebouw kon ik weer met de lift naar boven. Wel handig dat er een slimme man in de lift stond, anders had ik er toch wellicht een uur in gezeten!