Soms gebeurt er iets wat je blij maakt, iets kleins maar wel iets bijzonders. Er zijn schrijvers die ik volg, waar ik alles van lees en die veel voor mij betekenen. Kristien Hemmerechts is er daar een van. Er is iets in haar boeken wat mij ontroert of onrustig maakt, ik leer ervan. Gisteren zag ik in het raam van de boekhandel een boek van haar dat ik niet kende, en het bleek net uit. Sinds ik geen krant meer heb mis ik dit soort informatie, wanneer komen de nieuwe boeken uit. Dat betekent dat ik er niet meer naar uit kan kijken, maar dat betekent ook dat je dus ineens leuk verrast kunt worden. Ik had een afspraak, en moest doorlopen, maar ik was al blij met het vooruitzicht dat ik een nieuwe Hemmerechts kon halen. Na mijn afspraak ben ik teruggelopen naar de boekhandel en ik heb het boek gekocht. Het is ook zo’n boek dat je wellicht zou kopen ook als je de schrijfster niet kende, door de titel en de vormgeving.
Ik moest eerst nog even mijn vorige boek uitlezen, een boek van Tracey Chevalier over de “ Lady en de Unicorn”. Ook mooi, maar niet zo diepgravend als de boeken van Hemmerechts. Of het zegt mij gewoon minder.
Maar goed, ik ben nu in de Hemmerechts begonnen, maar ik schiet niet zo op. Ik ben al voor de derde keer begonnen omdat er zoveel mooie zinnen in staan. Ik lees eigenlijk altijd het verhaal, ik probeer mee te leven met personages, te begrijpen wat er met hen gebeurt, maar dat lukt me hier maar gedeeltelijk. Ik leef wel mee met de personages, maar het zijn de zinnen, de gedachten tussen alles door die me grijpen. Eigenlijk de gedeeltes die ik misschien in andere boeken snel zou overslaan. Dat vind ik zo grappig. Ik ben een snelle lezer en kan makkelijk in een week vier boeken of meer verslinden, maar met dit boek kan dat niet.
Ik ben benieuwd hoe lang het gaat duren voor ik dit boek uit heb, en of ik het tegen die tijd uit mijn hoofd ken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten