Het was vandaag een ongewone dag. Normaal zit ik bijna elke dag op dezelfde plek op hetzelfde kantoor. Vandaag was ik ingehuurd voor een kort adviesklusje bij een ander bedrijf, het geven van een second opinion. Ik wist vantevoren niet veel van de situatie, en mijn binnenkomst werd een beetje een koude douche. Het duurde eerst al tien minuten om voorbij de receptie te komen omdat de receptionist verwikkeld was in een lange telefonische discussie over zijn schafttijd en vervolgens geen idee had bij wie ik nu eigenlijk moest zijn. Hij begon iemand op te roepen die er niet was, en die ook niet de persoon bleek te zijn met wie ik de afspraak had. Via een andere telefooncentrale en iemand die wel kon luisteren kwam ik uiteindelijk wel bij de juiste persoon terecht.
Ik had de afspraak gemaakt op verzoek van een afdelingshoofd met een assistent-projectleider. Het werk dat ik moest beoordelen was opgesteld door twee projectmedewerkers. Twee oudere heren. Op het moment dat ik de vergaderkamer binnenstapte wist ik dat zij niet echt op mij zaten te wachten. Ik kreeg een hand, maar toen we even op onze projectleider moesten wachten draaiden ze allebei hun rug naar me toe, de één begon wat met de computer te spelen, de ander begon de gang in te kijken.
Ik werd in eerste instantie aangesproken op het feit dat mijn bedrijf niet hetzelfde computerprogramma gebruikt als de "opdrachtgever". Daarmee werd mijn positie even helder gemaakt, ik was de opdrachtnemer, de heren de opdrachtgever. Geen second opinion van een expert, dus.
Gelukkig was het werk dat ik moest beoordelen op zich wel goed, dus dat maakte het makkelijker om het ijs te breken. Ik heb erg mijn best gedaan de heren in hun waarde te laten, ondanks hun weinig professionele houding. Ik ga er ook vanuit dat ze weten wat ze doen, en dat ik niet over allerlei technische details hoef te gaan steggelen. Het is meer een kwestie van diplomatiek ingaan op dingen die misschien nog even uitgezocht moeten worden. Ik kon wel mijn bijdrage leveren, maar voelde in de loop van de ochtend de stemming toch net iets meer ontspannen worden.
Je voelt wel de lastige verhoudingen. Als ik een opmerking maak over een taak die blijkbaar door de projectleider had moeten worden uitgevoerd maar die nog niet afgerond is dan springen de heren daar meteen op en vallen hun projectleider aan. De projectleider is ook nog jong. Het is een soort klassiek spel van de oude ervaren rotten en de jonge hond. En daar kom ik dan tussendoor als meisje van buitenaf die de mannen weleens even gaat vertellen hoe het moet.
Uiteindelijk hebben we de dag beperkt tot een paar uur, want om 12 uur moesten de heren eten... En dat gaat natuurlijk voor alles. Ik heb de rest van het product thuis doorgenomen en vervolgens nog een schriftelijk advies geleverd. Al met al wel een hele leerzame dag.
Binnenkort moet ik een deel van een vakcursus geven, en één van de heren zal daar ook aanschuiven. Ik ben heel benieuwd naar zijn kritische inbreng.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten